Δεν είναι καλό. uncharacteristically κατακλυσμική γλώσσα Δεν υπάρχει αμφιβολία ότι της GM έχει ως στόχο το Κογκρέσο, η κυβέρνηση Μπους και την σύντομα-να-να Obama διοίκηση: Μετακίνηση γρήγορα σε ένα πακέτο διάσωσης για το Ντιτρόιτ ή η μητέρα όλων των πτωχεύσεων είναι πιθανό να έρθει συντρίβοντας κάτω στην αμερικανική επιχείρηση αυτοκινητοβιομηχανίες, προμηθευτές τους και όλους τους ανθρώπους που εξαρτώνται από αυτούς.

Το χάος θα δώσει νέο νόημα στη λέξη «άσχημο», μια βιομηχανική κατάρρευση πιο εκτεταμένη από ό, τι η εκκαθάριση της χαλυβουργίας στη δεκαετία του 1970 ή υφαντικούς μύλους κάτω Νότου. Θέσεις εργασίας να χάνονται. Τα φορολογικά έσοδα φύγει. Συντάξεις, παροχές υγειονομικής συνταξιούχος για την υγεία και τη βιωσιμότητα ενός σωματείου απειλούνται με εξαφάνιση. Βιομηχανικής ικανότητας, ακόμη και την εθνική ασφάλεια, θα μπορούσε να κιντυνεύει.

Στην πρώτη του συνέντευξη Τύπου του ως εκλεγμένος πρόεδρος, Illinois γερουσιαστής Μπάρακ Ομπάμα τόνισε ότι η αυτοκινητοβιομηχανίες, όπως η «ραχοκοκαλιά» της αμερικανικής κατασκευής, τους κάλεσε έναν σημαντικό σύμμαχο στην προσπάθεια της χώρας την επίτευξη ενεργειακής ανεξαρτησίας και τόνισε την ανάγκη οι προσπάθειες που έχουν ήδη αναληφθεί για την ενίσχυση της αυτοκινητοβιομηχανίες να επιταχυνθεί.

Δεν χρειάζεται να πω περισσότερα, επειδή το μήνυμα ήταν σαφές: Η κυβέρνησή του και το επόμενο συνέδριο, με σταθερά βήματα του δημοκρατικού ελέγχου, δεν έχουν την πρόθεση να αρνηθεί ισχυρισμούς του Ντιτρόιτ, ωστόσο μεγάλο μέρος πολλοί επικριτές του λένε ότι θα έπρεπε.

Θα Ντιτρόιτ να είναι διαφορετική;

Η οποία εγείρει ένα σημαντικό σημείο: Οι φωνές που δικαιολογούν bailout φορολογούμενος για το Ντιτρόιτ - το αυτοκινητοβιομηχανίες, τους πολιτικούς τους, τους οικονομολόγους, ορισμένοι στα μέσα μαζικής ενημέρωσης - ενισχύσουν τα επιχειρήματά τους με το «λιγότερο-of-κακά» riff.

Άντληση 25 δισεκατομμυρίων δολαρίων ή 50 δισεκατομμύρια δολαρίων στον πυρήνα αυτοκινητοβιομηχανία ως «γέφυρα» για την καλύτερη φορές, η σκέψη πηγαίνει, θα είναι ένα πάρα πολύ λιγότερο δαπανηρές και λιγότερο οικονομικά αναστάτωση από ό, τι στέκεται πίσω και να βλέπει μια διαδοχή των εταιρειών παρελαύνουν σε πτωχευτικό δικαστήριο (αν υποτεθεί θα μπορούσαν να απατώ επιτήδεια οφειλέτη-in-possession χρηματοδότηση από ημι-κατεψυγμένα πιστωτικές αγορές).

Αλλά πώς μπορεί αυτά τα ίδια φωνές και τους νομοθέτες των ανησυχιών τους, να εξασφαλίζεται η αυτοκινητοβιομηχανία του Ντιτρόιτ μισθωτοί χειροκροτητές με τις συλλογικές το χέρι του θα είναι πιο λιτή, πιο ανταγωνιστική, πιο οικονομικά εύρωστες - περισσότερο όπως η Toyota και η Honda - από την άλλη πλευρά αυτής της τέλεια καταιγίδα;

Θα μπορούσε η GM με οκτώ τμήματα των ΗΠΑ που γλίστρησε στο τρέχον άβυσσο, για παράδειγμα, είναι ισχυρότερη, μικρότερα και κερδοφόρο θα πρέπει να βγει από την άλλη πλευρά; Πώς; Είναι τα στελέχη που κατευθύνονται GM, Ford και Chrysler ίσως (αν επιζήσει) στην ομοσπονδιακή όπλα τους κατάλληλους ανθρώπους για να τους κατευθύνει έξω; Αν ναι, γιατί;

Όσο και αν μπορούν να συμφωνήσουν ότι οι πτωχεύσεις ατού διασώσεις εδώ, δεν είμαι καθόλου βέβαιος GM ή της Ford - και σίγουρα δεν είναι το θλιβερά αινιγματικό Chrysler - έχουν κάνει, πειστικά επιχειρήματα στους φορολογούμενους ότι τα χρήματά τους θα συμβάλει στη διασφάλιση διαφορετική auto Ντιτρόιτ βιομηχανία προκύπτει από αυτή την πρωτοφανή οικονομική χοάνη.

Δεν μπορώ να ακούω United Auto Workers Πρόεδρος Ron Gettelfinger υποσχόμενος στους φορολογούμενους την πρόθεσή του να καταστεί η Ένωση, οι συμβάσεις τους ή τους κανόνες εργασίας της πιο ευέλικτο, πιο δεκτική στις αυτού του αιώνα και όχι η τελευταία. Είναι ένα πράγμα για τη GM και τη Ford, οι μέτοχοι για να διαιωνίσει την τράπεζα θέσεις εργασίας, για παράδειγμα, ή να χρηματοδοτεί παροχές υγειονομικής συνταξιούχος υγείας. Αλλά είναι άλλο πράγμα εντελώς να περιμένουμε Αμερικανοί φορολογούμενοι να το πράξει.

Το απλό, δυσάρεστη πραγματικότητα είναι η αυτοκινητοβιομηχανία στην Αμερική που έχει ευημερήσει, καλλιεργούνται, ειδικές μονάδες και δημιούργησε θέσεις εργασίας σε ολόκληρη τη χώρα είναι ξένης ιδιοκτησίας - Ιαπωνικά, Κορεατικά και τα γερμανικά. Έχει απασχολείται αμερικανική εργαζομένων που ασκούν δραστηριότητες στην αμερικανική εγκαταστάσεις οι οποίες, μέχρι πολύ πρόσφατα, ήταν σύνηθες φαινόμενο κερδοφόρες. Και αυτές οι εταιρείες ζήτησαν περισσότερο το μερίδιο αγοράς κάθε μήνα το Ντητρόιτ παραδόθηκε περισσότερο.

Θα μπορούσε η διάσωση να είναι πολύ αργά;

Αυτή είναι η αυτοκινητοβιομηχανία πραγματικότητες που δεν μπορεί να αμφισβητηθεί, ότι τα μέλη του Κογκρέσου δείτε στο έδαφός τους και ακόμη και η GM, Ford, Chrysler και η UAW να τους ζητήσετε να το bankroll διάσωση τους. Η misimpression, ωστόσο, θα είναι σε υποθέτοντας Ντιτρόιτ αγνόησε την ανταγωνιστική απειλή, ότι δεν θα «χτίσει τα αυτοκίνητα οι άνθρωποι θέλουν να αγοράσουν,« ότι η ποιότητα των προϊόντων της ακόμα δεν μπορεί να μετρήσει μέχρι το καλύτερο από τα υπόλοιπα.

Δεν είναι αλήθεια, και δεν έχει για κάποιο χρονικό διάστημα. Ποια είναι η αλήθεια, όμως, είναι ότι Ντιτρόιτ (διαχείρισης και της ηγεσίας της Ένωσης), δεν κινούνται αρκετά σύντομα ή αρκετά γρήγορα ώστε να αναμορφώσει ριζικά ένα επιχειρηματικό μοντέλο καιρό πριν αποδειχθεί ότι είναι σπασμένα. Ένα κεντρικό ερώτημα: Είναι πολύ αργά για να επιβιώσει, αν δεν ευημερεί;

Για τουλάχιστον έναν από τους Ντιτρόιτ τρίτο - κατά πάσα πιθανότητα Chrysler - η απάντηση είναι ναι, είναι ίσως πολύ αργά. Οικονομικές πραγματικότητα, όπως τα εκατομμύρια Αμερικανών έχουν μάθει τους τελευταίους μήνες, μπορεί να είναι σκληρή, συγχωρεί και ταχεία, ακόμη και για τα πιο χιλιοτραγουδισμένος αμερικανικό εταιρικό εικόνες.

Γνωρίζουμε την κατάρρευση της αυτοκινητοβιομηχανίας-βιομηχανικού συμπλέγματος του Ντιτρόιτ θα ταρακουνήσει την εθνική οικονομία στον πυρήνα του. Λιγότερο αναγνωρίσιμη είναι αν ένα νέο Ντητρόιτ που χρηματοδοτείται από τους φορολογούμενους, θα γίνει το αμερικανικό κολοσσό, θα πρέπει να είναι, αλλά δεν είναι.