Είναι εκείνο το είδος του κινδύνου που αρχίζει να θίξω σχετικά με το πώς το Model T, η οποία συμπλήρωσε 100 σήμερα, ταρακούνησε το δρόμο του στην καρδιά των Αμερικανών και άλλαξε τον κόσμο. Η συγκίνηση ήταν αξίζει τον κίνδυνο για τους ανθρώπους που θέλουν να οδηγήσουν στο μέλλον. Και τώρα, ξέρω τι είναι σαν να οδηγεί στο παρελθόν. Κατά τη διάρκεια του καλοκαιριού hoopla πάνω από εκατό χρόνων του αυτοκινήτου, η Ford Motor Co μου πρόσφερε μια κινητήρια μάθημα με τον πιο γραφικό αμερικανικό όχημα που έγινε ποτέ. Σήμερα, οι αυτοκινητοβιομηχανίες αλλαγή ενός αυτοκινήτου μοιάζει όλο και λίγα χρόνια. Κινητήρες ενημερωθούν και οι διαρθρωτικές βελτιώσεις είναι συνεχής. Ο Henry Ford λίγο πολύ παρήγαγαν το ίδιο αυτοκίνητο 1908 - 1927 - αν και μερικές προκαταβολές προστέθηκαν, όπως μια μίζα, μια στέγη και μερικές πόρτες. Τότε, Bluetooth ήταν διαθέσιμη μόνο κατά τη διάρκεια του Μίσιγκαν χειμώνες και τα συστήματα πλοήγησης απαιτείται ένα χάρτη χαρτί. Μέσα από τα χρόνια, η Ford χτισμένο 15 εκατομμύρια Model Ts, καθιστώντας την το δεύτερο αυτοκίνητο με τις μεγαλύτερες πωλήσεις ποτέ (να χάσει Αρ. του 1 σημείο για να το Volkswagen Beetle δεκαετίες αργότερα). Ειλικρινά, το Model T, είναι πολύπλοκηo λειτουργούν, αναπηδά σαν δραπέτης με λάθη και τα φρένα λίγο καλύτερη από μια κατολίσθηση λάσπης. Ήταν τρομακτικό? Ήταν συναρπαστική. Σε μικρή εκδρομή μου από το Fair Lane της Ford Estate στην παγκόσμια κεντρικά γραφεία της εταιρείας, προσπάθησα να έχει τον έλεγχο του συστήματος διεύθυνσης-στήλη-mounted επιταχυντή προσπαθώντας ταυτόχρονα να λύσει το μυστήριο των πεντάλ στο πάτωμα. Είναι πραγματικά απλό. Ξεκινώντας από τα αριστερά, θα το κάνετε αυτό: Αριστερό πεντάλ: το ωθήσει σε όλη τη διαδρομή για πρώτη ταχύτητα, θα αφήσουμε όλο το δρόμο έξω για δεύτερη ταχύτητα. Κάπου στη μέση είναι ουδέτερο. Μέση πεντάλ: σπρώξτε σε όλη τη διαδρομή για το αντίθετο. Δεξιά πεντάλ: φρένο, αλλά μην περιμένετε πολλά πραγματική πέδησης ως ζώνη τυλίγεται γύρω από τη διαβίβαση στην επιβράδυνση στους πίσω τροχούς κάτω. «Αν πρέπει να πραγματοποιήσετε μια επείγουσα διακοπή, πιέστε και τα τρία,« ασθενής εκπαιδευτής μου μου είπε. «Αυτό που συνήθως θα το σταματήσει." Συνήθως; Ποτέ δεν χρειάστηκε να δοκιμάσετε τις διαδικασίες έκτακτης ανάγκης, αν και συχνά είχα ξεχάσει ό, τι όλοι οι έλεγχοι που έκανε. Θα προσπαθήσω να επιταχύνουν και να προσαρμόσει τη σπίθα ελέγχου (η οποίαΕπίσης, στην κολόνα διεύθυνσης και λειτουργεί όταν η σπίθα πυρκαγιάς στο εσωτερικό του κινητήρα). Θα προσπαθήσουμε να βρούμε νεκρό σημείο και καταλήγουν σε δεύτερη ή την πρώτη. Τότε θα το σταματήσει. Αλλά μαζί Michigan Avenue, υπό το άγρυπνο βλέμμα του δασκάλου μου, ήμουν σε θέση να την ρίξετε στο δεύτερο, χήνα το γκάζι και νιώστε την αύξηση του κινητήρα. Το στενό τροχούς βαγονιού (με ξύλινο ακτίνες) ταλαντεύτηκε και εμείς lurched προς τα εμπρός, ίσως συμπλήρωση 30 mph. Το τιμόνι ανατρίχιασα στα χέρια μου, προσφέροντας μερικές ίντσες του παιχνιδιού κάθε τρόπο όπως και συνεχίσαμε να επιταχυνθεί. Η συγκίνηση, την ταχύτητα, αυτό το πράγμα είναι ταχύτερη από Ty Cobb και το πίσω κάθισμα έχει τόσο πολύ χώρο - Μπορώ να δω όπου η μεγαλύτερη γενιά επινοήθηκε. Τραβώντας μέχρι το Fair Lane Estate, θα μπορούσα να αισθανθώ ότι η καλλιέργεια νοσταλγία, η καρδιά μου αγωνιστικά για το κλικ, κλικ, κλικ της μηχανής. Henry Ford τράβηξε μέχρι αυτό το σπίτι, τόσα χρόνια πριν, σε ένα αυτοκίνητο σαν αυτό. Σίγουρα ήξερε πώς να την απενεργοποιήσετε. Scott Burgess είναι ο κριτικός Auto για το Detroit News. Μπορεί να επιτευχθείt (313) 223-3217 ή sburgessdteom.