FDR θα τον είχε αγαπήσει.

Όμως, κ. Πρόεδρε, να κάνετε μόνοι σας, τη χώρα σας και τη μισή δωδεκάδα ή έτσι αναφέρει εδώ στο Midwest μια χάρη: Η ζήτηση από το προσωπικό σας ένα σαφές-eyed εκτίμηση του τι αυτές τις εταιρείες που ήδη έχουν (και δεν) έγινε επί των προϊόντων , για την αποδοτικότητα των καυσίμων καθώς και για αναδιάρθρωση - ελάχιστη κατανόηση της οποίας είδαμε στο τσίρκο που ονομάζεται Κογκρέσου ακροάσεις.

Να απαιτήσουν ώστε οι άνθρωποι σας ξεχωριστά την πρόσφατη οδηγούς της μεγάλης μείωσης του Ντιτρόιτ - σφικτές πιστωτικές συνθήκες, βυθίζοντας την εμπιστοσύνη των καταναλωτών, καταρρέουσα πωλήσεις συμπαρασύροντας προς τα κάτω το σύνολο της βιομηχανίας - από το σπασμένο επιχειρηματικό μοντέλο όπου και αν κρυπτογράφησης για τη διόρθωση.

Και η ζήτηση να ξέρω τι πτώχευση - προσυσκευασμένα, παραδοσιακά κεφάλαιο 11 ή μια κυβέρνηση που χρηματοδοτούνται από το σχέδιο - θα προμηνύει για τις πωλήσεις αυτοκινήτων, οι εθνικές και Midwest οικονομίες, βιομηχανική βάση της χώρας, η εμπιστοσύνη των καταναλωτών, ακόμα και την εθνική ασφάλεια. (Οι χώρες που έπαυε να παράγει γίνει, επίσης, τη Βρετανία.)

Γι 'αυτό ο πρόεδρος σε αυτούς τους καιρούς, η απόφαση είναι σκληρή: Μήπως αυτός επιτρέπει τον ακρογωνιαίο λίθο της αμερικανικής παραγωγής για να ξεκινήσει μια συλλογική πορεία σε πτώχευση; Η διαδικασία έχει σχεδιαστεί για να χρησιμοποιήσει τη δύναμη των ομοσπονδιακών δικαστηρίων να καθορίσει τις επιχειρήσεις με την απόρριψη τι δεν λειτουργεί, αλλά μπορεί να αποδειχθεί μια βίαιη πράξη για τα συμφέροντα των συνδικάτων, η Wall Street και των συνταξιούχων - όλοι ψήφου.

Ή μήπως ο ίδιος κάνει μια πολιτική απόφαση για να κρατήσει τη χρηματοδότηση της GM και της Chrysler και η πίεση τους την ίδια στιγμή; Το οικονομικό και κοινωνικό κόστος της χρεοκοπημένο ένα μεγάλο κομμάτι του Ντιτρόιτ με βάση αυτοκινητοβιομηχανία είναι μια μεγάλη, ίσως και αφόρητη, κινδύνου, όταν το έθνος είναι η κατάργηση θέσεων εργασίας σε ποσοστό περίπου 500.000 ανά μήνα και στην αγορά η αβεβαιότητα είναι προφανής.

Παρά τις δύσκολες ομιλίας από τον Ομπάμα, ηγέτες του Κογκρέσου ή συμβούλων του προέδρου, την Κυριακή συζήτηση παρουσιάζει σήμερα το πρωί, θα ήθελα να στοιχηματίσετε στην επιλογή Β. Είναι πιο υπερασπίσιμη να εκνευρισμού αγορές και οι καταναλωτές, ανεξάρτητα από τις επιφυλάξεις τους ως φορολογούμενοι? Προσφέρει αυτοκινητοβιομηχανίες καλύψει την εκτέλεση βάναυση αναδιαρθρώσεων ? χρησιμοποιεί την πραγματική απειλή της πτώχευσης να μυ στη διαδικασία.

Και, ίσως το πιο σημαντικό, σφίγγει τον πολιτικό έλεγχο μιας βιομηχανίας με σημαντική ακρογωνιαίος λίθος. Αυτό είναι μια ακαταμάχητη παρόρμηση για τους περισσότερους πολιτικούς, δηλαδή εκείνων των συμμαχικών με την οργανωμένη εργασία, τις περιβαλλοντικές ομάδες και μεγάλες κυβερνητικές Δημοκρατών.

Στην Ουάσιγκτον, η παλαιά είναι νέα πάλι. Μπορείτε να ρητορικά σκαμπίλι «κακού» αυτοκινητοβιομηχανίες και να καταγγείλει την «Porky» δαπανών ακόμα και δεν έχετε καμία πρόθεση ούτε να αφήσει τα αυτοκίνητα πηγαίνουν κάτω ή φραγής έργα βαρέλι χοιρινό από ένα τεράστιο νομοσχέδιο ερέθισμα.

Πώς Ομάδα Ομπάμα διαχειρίζεται τις τύχες του ασθενέστερου αυτοκινητοβιομηχανίες της Αμερικής στις εβδομάδες πριν τα θέματα πολύ περισσότερο από ό, τι λένε οι άνθρωποι της - εκτός από τον πρόεδρο, ο οποίος θα πάρει τη ριζική αλλαγή που ζήτησε από το Ντιτρόιτ, το ένα ή τον άλλο τρόπο.